“แท้จริงความลำบากไม่มี มีแต่ความไม่เคยชิน”

พอช 1

 

แท้จริงความลำบากไม่มี มีแต่ความไม่เคยชิน

 

ชมรมพัฒนาอนามัยเเละชนบท(พอช.) จัดกิจกรรม ค่ายสบผาหลวง1”  ระหว่างวันที่ 2426 มีนาคม 2560  ณ หมู่บ้านสบผาหลวง ตำบลแม่นาจร อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่

        ค่ายพัฒนาอนามัยและชนบท หรือที่เรียกสั้นๆว่า พอช.เป็นค่ายอาสาของนักศึกษา 5 คณะสวนดอก ถือกำเนิดตั้งแต่อาจารย์หมอเกษม วัฒนชัย องคมนตรี ขณะอาจารย์เป็นนักศึกษาแพทย์ปี 4 ได้จัดกิจกรรมออกค่ายอาสาเป็นรุ่นแรก และก็ได้ขยายวงเป็นที่รวมการทำกิจกรรมเพื่อชนบทของนักศึกษาสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพจนถึงปัจจุบัน ได้แก่  คณะแพทย์ คณะเภสัช คณะทันตะ คณะพยาบาล และคณะเทคนิคการแพทย์  ค่ายพอช.ได้พัฒนาตัวเองมากมาย ได้ผลิตศิษย์เก่าพอช.ออกไปหลายต่อหลายรุ่น ความผูกพันของพอช. ในบางรุ่นแน่นแฟ้นและยืนยง อนาคตของพอช.อยู่ที่คนรุ่นใหม่ 

 

พอช 6

 

 

พูดคุยกับ นายธีรภัทร ประทุมวัลย์  (นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 2 ประธานค่ายสบผาหลวง1)

 

กิจกรรมที่ผ่านมาทำอะไรมาบ้าง งานเป็นแบบไหน

        เป็นค่ายอาสา 3 วัน 2 คืน กิจกรรมที่ทำคือไปช่วยเหลือชาวบ้าน โดยเอาความต้องการของหมู่บ้านเป็นหลักและเอาวิชาการเข้าไปเสริม สอนเกี่ยวกับสุขอนามัย จัดกิจกรรมตรวจสุขภาพ ทำให้ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของเขา สร้างมิตรภาพและได้แรงบันดาลใจจากการพูดคุยกับคนใหม่ๆ

 

IMG 0997

        นอกจากนี้ กิจกรรมที่เกิดบนค่ายทำให้ได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตและผูกความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมค่าย ทำกับข้าวกินกันเอง พูดความในใจต่อกันภายใต้แสงเทียนเล่มเล็กๆ นอนดูดาวตกที่เราเคยคิดว่านี่คือฝนดาวตก แต่ความจริงมันคือดาวตกธรรมดาๆ เพียงแค่ตอนเราอยู่ในเมืองแสงไฟบังเอาไว้

พอช 2

 

 

ทำไมถึงตัดสินใจเข้าร่วมกิจกรรมนี้

        เหตุผลที่ตัดสินใจมาค่าย พอช. ในครั้งแรกเลย จริงๆแค่อยากมาดูดาว แต่หลังจากนั้นก็อยากไปอีกทุกครั้งที่มีโอกาส เราชอบความสุขของการได้เป็นผู้ให้ ได้เห็นรอยยิ้มและแววตาที่จริงใจ คำพูดที่แม้แปลไม่ออก แต่กลับรู้สึกได้ว่าเขาขอบคุณเราจากใจ

ได้อะไรจากการเข้าร่วมกิจกรรม

พอช 3

 

พอช 4

 

อย่างแรกเลยคือได้แรงบันดาลใจ ที่อยากตั้งใจเรียนเพื่อที่ไปช่วยเหลือผู้อื่นที่ยังทุกข์ยากกว่า แล้วก็ยังมีทัศนคติการมองคนที่เปลี่ยนไป ตอนอยู่บนค่ายเรารู้สึกว่าคนบนดอยน่ารัก จริงใจ แต่พอเขาเดินทางฝ่าดอยลงมาให้เรารักษา เรากลับมองเค้าต่างออกไปเพียงเพราะเสื้อผ้าหน้าผมที่ต่างกับคนเมือง แต่ตัวตนของเขาก็ยังเป็นคนเดียวกัน สุดท้ายคือการทำงานร่วมกับผู้อื่น ได้รู้จักเพื่อนๆ ในชมรม รู้สึกขอบคุณค่ายที่พาคนเหล่านี้เข้ามาในชีวิตเรา

พอช001

 

พอช003

 

พอช002

 

อ้างอิงจาก Dr. Phichet Banyati / PracticalKM. และหนังสือสรุปโครงงานค่ายสันป่าตึง 2530-2531

พูดคุยกับ นายธีรภัทร ประทุมวัลย์  (นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 2 ประธานค่ายสบผาหลวง1)